۱۳۸۷ بهمن ۱۰, پنجشنبه

يوليا تيموشنكو


در روانشناسي تحليلي به مطلبي بر مي‌خوريم كه در آن گفته شده است هرگاه فردي نسبت به فرد ديگر به طور ناخودآگاه احساس خوبي نداشته باشد (يا به روايتي در وضعيت I’m OK. You are not OK. قرار داشته باشد) به اين دليل است نوعي احساس كِهتري در خود نسبت به آن فرد در سطح ناخودآگاه دارد. از جمله مثال‌هاي اين رفتار مي‌توان به برخورد زنان روستايي فيلم مالِنا با شخص مالِنا اشاره كرد كه به علت زيبايي مالِنا اين احساس كهتري در آنها وجود داشت ولي در ظاهر با بدكاره خواندن او سعي در پايين كشيدن وي و رسيدن به وضعيت I’m OK. You are not OK بودند.
از ديگر افرادي كه من اين مطلب را درباره‌اش ديده‌ام خانم يوليا تيموشنكو نخست وزير دولت اوكراين است. من اگر بخواهم مثال ديگري از اين دست بزنم به ياد كلئوپاترا ملكه مشهور مصري خواهم بود كه از وي در بسياري از متاب‌ها تصويري ساخته‌اند كه بيشتر به يك زن‌ هوسباز شبيه است تا يك سياستمدار. اصولاً كه نبايد رفتار فردي در 2000 سال پيش را با معيارهاي امروزي مقايسه كرد. يكي از آفات تاريخ گم كردن بستر تاريخي‌اي است كه حوادث در آنها رخ داده است. به هر حال در جاهاي مختلفي به خانم تيموشنكو انتقاداتي مي‌شود كه به نظر من برخي از آنها ريشه در كهتري‌ها داشته و برخي ديگر نيز از مخالفت دولت روسيه با تيموشنكو و جناح حاكم در اوكراين ناشي مي‌شود.
«چشم‌ها را بايد شست
جور ديگر بايد ديد»