برای من همیشه عید نوروز یه رخدادی بوده که در خونه معنی میشده. هوای تعطیلات که به سر آدم میخوره، باید پاشه بره خونه. فامیلاش رو ببینه. تو خیابون که راه میره ببینه مردم سبزه و هفت سین میفروشند. اما اینجا از این خبرها نیست. پس تبریک سال نو و این جور حرفها هم معنی نداره. البته اینجا مراسم عید داره ولی برای من هنوز عید نشده و نخواهد شد. بخصوص که اینجا بهاری هم قرار نیست شروع بشه.
در حقیقت به نظر من جشن سال نو، یک پدیده فرهنگی – اجتماعی است که تنها در فضای فرهنگی و اجتماعی متناظر با اون معنا پیدا میکنه. حالا اگه هفت سین بگذاری یا نگذاری، بری جشن ایرانیان یا نری، برنامه ویژه تلویزیون رو نگاه کنی یا نکنی و ... تفاوتی نمیکنه.
در افسانه های قدیمی هر کدام از خدایان حوزه نفوذی محدودی داشتند. خدایان مصری توانایی انجام اقدامات خدایی خود را در خارج از مصر نداشتند. حال شرح ماست. اینجا عید نمیشود.
۱ نظر:
chera neminevisi pas ! mage melllat alafan ?!
ارسال یک نظر